پمپ های ساید کانال

پروانه این نوع پمپ، معمولا قطعه­ ای یکپارچه و دیسکی شکل است که پره های آن، در یک یا دو طرف در جهت محیطی، فرم داده شده ­اند. ارتفاع، به وسیله چرخش­ های پی­ درپی مایع، از طریق تعدادی پره چرخان ایجاد می­ شود. هر پره، به تنهایی مانند یک پمپ عمل می­ کند. پروانه چند پره ­ای مایع را به صورتی موثر و بدون به هم خوردگی و کف کردن، هدایت می­ کند. این پمپ­ ها، سرعت­ های مخصوص کمتر از 500 دارند. به دلیل ظرفیت بازیابی و قابلیت طراحی به صورت طبقاتی، در این پمپ­ ها، امکان ایجاد ارتفاع تا 40 بار امکان­ پذیر است (در ظرفیت های کوچک تا 5/5 لیتر بر ثانیه).

اصول عملکرد پمپ
در پمپ­ های ساید کانال، امکان انتقال ترکیبات مایع – گاز تا میزان 50 درصد بخار فراهم است، بنابراین احتمال هواگرفتگی در این پمپ­ ها وجود نخواهد داشت. پروانه مکش خاص، هد خالص مکشی مثبت مورد نیاز را کاهش می­ دهد.
پمپ­ ها، فقط دارای یک کانال در محفظه خروجی (A) و یک سطح صاف هستند که توسط پروانه­ ای (C) که در محفظه کاهش (B) قرار دارد، تغذیه می­ شود. پروانه­ ای ستاره­ ای شکل (C) نیز توسط خار، روی شفت محکم شده و به صورت محوری، به کمک سوراخ های تعادل (D) روی توپی پروانه، متوازن می­ شود. مایع یا مخلوط مایع ـ بخار، از طریق راه گاه ورودی (E) وارد هر مرحله شده، و هنگامی که پمپ، پیش از راه اندازی پر باشد، در اثر چرخش پروانه مکش، سیفونی بر راه گاه ورودی اعمال می­ شود.
این اثر، شبیه چیزی است که در پمپ­ های رینگ مایع رخ می­ دهد. مایع باقی مانده در محفظه پمپ، نوعی رینگ آب با سطح آزاد تشکیل می­ دهد. با چرخش پروانه و سطح آزاد آب، ونتوری ایجاد شده، و مایع به داخل مکیده می­ شود.
بعد از اینکه مایع از طریق راهگاه ورودی به داخل پمپ کشیده شد، به وسیله عمل گریز از مرکز، به سمت محیط پره های پروانه رانده خواهد شد. از طریق این عمل گریز از مرکز است که مایع، شتاب گرفته و به مجرای جانبی رانده می­ شود. سپس مایع در امتداد کانتوره ای شبه دایره ای مجرای جانبی، از بیرونی­ ترین تا داخلی­ ترین نقطه جریان می­ یابد، تا دوباره توسط پره ها شتاب داده شود.
مایع چندین مرتبه بین پروانه و مجرای کناری حرکت می­ کند تا به راهگاه خروجی برسد. سرعت پروانه، همراه با عمل گریز از مرکز از طریق تبادل ممنتوم به سیال انرژی داده و ایجاد فشار می­ نماید. مجرای جانبی، مستقیماً به راه گاه خروجی (F) هدایت می­ شود. در راهگاه خروجی، مجرای اصلی تمام شده و یک مجزای کوچک تر (G) آغاز می­ گردد. در نقطه ای که مجرای کوچک می­ یابد، یک راهکار خروجی ثانویه (H) وجود دارد که هم تراز پایه پره های پروانه است.
همچنان که مایع در اثر عمل گریز از مرکز به دلیل دانسیته­ اش به سمت اطراف رانده می­ شود، بخار داخل جریان مایع، به دلیل دانسیته کمتر، به ماندن در پایه پره های پروانه تمایل دارد. بخش عمده مایع و احتمالاً مقداری بخار، با توجه به مخلوط، به راهگاه خروج، تخلیه می­شود. بخش کمی از مایع داخل مجرای کوچک، جریان یافته و سرانجام به فضای بین پره های پروانه رانده خواهد شد. بخار باقی مانده که از طریق راهگاه خروجی تخلیه نشده است، در قسمت پایه پره های پروانه باقی می­ماند. در انتهای مجرای کوچک، با رانده شدن مایع به فضای بین
پره ها، فضای بین و اطراف پره ها کاهش می­یابد. مایع بین پره ها جابه جا شده و بخار نزدیک پایه پره ها را متراکم می­کند. بخار متراکم شده، از طریق مجرای ثانویه، تخلیه و سرانجام، همراه مایع تخلیه شده از راهگاه خروجی اصلی، به مکش طبقه بعدی پمپ یا به خروجی پمپ هدایت می­ گردد. به همین ترتیب، بخار ورودی در هر طبقه از پمپ جابه جا می شود.
هر یک از طبقات بعدی، مانند همین طبقه عمل می­کند. تعداد طبقات، با توجه به نیاز برای رسیدن به هد مورد نیاز، قابل تغییر است. در واقع وقتی چند طبقه مورد نیاز باشد، برای متوازن نمودن بارهای وارد بر محور، موقعیت نسبی راه گاه های خروجی در جهت شعاعی به صورت یک در میان قرار داده می­ شوند.